Próbujesz nauczyć się nowego języka obcego, ale wybitnie Ci nie idzie. Chcesz znaleźć tego powody i po czasie okazuje się, że wybrałeś jeden z najtrudniejszych? Istnieje szansa, że tak właśnie mogło się stać.

Najbardziej spopularyzowany język na świecie, czyli angielski sam w sobie nie stawia bardzo wysokich wymagań przed jego uczniami. Co prawda przerażać może ilość czasów czy innych aspektów, które na pierwszy rzut oka mogą przyprawiać o ból głowy, ale całościowo mowa ta nie stanowi tak trudnego zadania dla chcących go przyswoić w stopniu co najmniej komunikatywnym. Podobnie jest chociażby w przypadku hiszpańskiego czy włoskiego, które nie stawiają zbyt wysoko poprzeczki.

Są jednak takie języki, które od razu mogą sprawiać wrażenie bardzo trudnych, a niekiedy
i niemożliwych do nauki. Amerykańska organizacja Interagency Language Roundtable przygotowała stosowną skalę, wedle której możliwa jest klasyfikacja poziomu trudności i wyodrębnienie trzech najtrudniejszych języków świata. Składa się ona z czterech poziomów:

1. I kategoria trudności: na naukę języka w stopniu płynnym trzeba przeznaczyć około 26 tygodni. Wśród nich wymienia się francuski, włoski, portugalski i hiszpański;
2. II kategoria trudności: aby osiągnąć płynną znajomość, nauka powinna trwać około 34 tygodnie. Przykładami mogą być język niemiecki i indonezyjski;
3. III kategoria trudności: organizacja twierdzi, że do płynnego przyswojenia potrzebne jest 48 tygodni intensywnej nauki. W kategorii tej wymienione są perski, hebrajski, hindi, rosyjski, serbski/chorwacki, tajski, turecki czy urdu;
4. IV kategoria trudności: na ich naukę trzeba poświęcić najwięcej czasu, bo aż 64 tygodnie. Wśród nich wymienia się arabski, chiński, japoński, koreański i paszto.

3 najtrudniejsze języki świata – ranking

Z ostatniej, czwartej kategorii poziomu trudności można wyodrębnić trzy, które według badań przysparzają najwięcej problemów. Pod uwagę brane były zasady gramatyki, pisowni i samo słownictwo. W każdym z tych przypadków największą przeszkodą są jednak inne zapisy liter, które dla zdecydowanej większości populacji kuli ziemskiej nie są znane.

3. Język arabski

Jeden z trzech najtrudniejszych języków świata. Należy do rodziny języków semickich, a w jej ramach klasyfikowany do rodziny języków południowo-zachodnich. Zapisywany jest przy pomocy pisma arabskiego typu abdżad od lewej do prawej strony. Jego historia sięga VII wieku n.e., kiedy to zaczęły pojawiać się pierwsze przejawy religii islamskiej, a pierwsze kroki stawiało wówczas imperium muzułmańskie.

Szacuje się, że na całym świecie liczba mówiących językiem arabskim wynosi od 225 do 285 milionów. Oficjalnym językiem urzędowym jest w 27 krajach, w tym w Algierii, Bahrajnie, Egipcie, Iraku, Izraelu, Jemenie, Jordanii, Katarze, Libanie, Maroku, Sudanie, Syrii, Tunezji czy Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

O tym, dlaczego zaliczany jest do trzech najtrudniejszych języków świata świadczy chociażby sam fakt jego zapisywania przy użyciu nieznanych dla większości populacji świata znaków.

• كاتب (kātib) – pisarz
• كتاب (kitāb) – książka
• صباح الخير (ṣabāḥu l-ḫajri) – dzień dobry
• مع السلامة (ma‘a s-salāmati) – do widzenia
• شكرا (šukran) – dziękuję

2. Język japoński

W większości zestawień, w tym także w rankingu organizacji Interagency Language Roundtable drugim najtrudniejszym językiem świata jest japoński. Należy do grupy języków izolowanych. Początkową trudność stanowi fakt, że jest pisany przy użyciu pięciu grup alfabetów: kanji, kana, katakana, hiragana i rōmaji. Kolejną przeszkodą może być mnogość zasad co do gramatyki, zaimków, partykuł, czasowników, przymiotników czy przysłówków.

Językiem tym posługuje się rzecz jasna populacja Japonii, a także część mieszkańców stanu Angaur w Palau. Ponadto wykorzystywany jest przez japońskich emigrantów praktycznie na każdym kontynencie. Łącznie szacuje się, że do komunikacji na całym świecie wykorzystuje go około 130 milionów ludzi.

Zasady gramatyczne, występujące w ogromnych ilościach powodują, że japoński stawiany jest jako drugi spośród trzech najtrudniejszych języków świata. Dodatkowym utrudnieniem jest podział alfabetów na pięć oddzielnych, które same w sobie nie są przyjazne pod kątem wizualnym.

• からだ (karada) – ciało
• よむ (yomu) – czytać
• がっこう (gakkō) – szkoła
• くろい (kuroi) – czarny
• せんせい (sensei) – nauczyciel

1. Język chiński

Bezsprzecznie uważany za lidera rankingu trzech najtrudniejszych języków świata. We wszystkich dialektach do jego zapisywania wykorzystuje się kilkadziesiąt tysięcy znaków, a co więcej, w zależności od zdania mogą mieć one inne znaczenie, co wynika z kontekstu całej wypowiedzi. Należy do grupy języków chińsko-tybetańskich, zaś najpopularniejsza jego odmiana, czyli mandaryński nauczany jest
w szkołach od 1956 roku.

Szacuje się, że na całym świecie operuje nim ponad 1,2 miliarda osób, z czego około 850 milionów to użytkownicy języka mandaryńskiego. Posługują się nimi mieszkańcy Chin, obu Korei, Wietnamu, Singapuru, Filipin, Kambodży, Malezji i innych krajów z całego świata.

Ciężko znaleźć wspólne punkty, łączące wszystkie rodzaje języków chińskich. O tym, dlaczego znajduje się on na pierwszym miejscu listy trzech najtrudniejszych języków świata powinno świadczyć chociażby to, że z zasadami używani spółgłosek i samogłosek czy wykorzystywania w zdaniach przymiotników stanowią problem dla samych, rodzimych mieszkańców azjatyckich krajów.

• 最漂亮 (zuì piàoliang) – najładniejszy
• 再见 (zài jiàn) – do widzenia
• 对不起 (duì bù qǐ) – przepraszam
• 我不说中文。 (wǒ bù shuó zhōng wén) – nie mówię po chińsku
• 虎 (hǔ) – tygrys