Język angielski to niewątpliwie jeden z najpopularniejszych języków świata. Powszechnie używany w Wielkiej Brytanii. Na całej kuli ziemskiej istnieją odmiany języka angielskiego i zapożyczenia z tego języka, które trwale wnikają w inne języki i pozostają w nich.

Angielszczyzna jest jednym z najbardziej żywych języków, ewoluuje, zmienia się wraz z upływem czasu i terytorium, na którym oddziałuje jej wpływ. Dziś trudno wyobrazić sobie, aby język angielski przestał istnieć. Bez jego uniwersalności komunikacja stałaby się bardzo utrudniona.

Język angielski – charakterystyka

Istnieją liczne odmiany języka angielskiego, stosowane w niemal każdym zakątku świata. Jego rodzimym terenem jest Wielka Brytania. Język angielski należy do grupy zachodniej rodziny języków germańskich. Wywodzi z anglo-fryzyjskich i jutlandzkich dialektów sprowadzonych do Brytanii przez germańskich osadników i rzymskie wojska z dzisiejszych terenów północnych Niemiec i Holandii.

Mieszanina dialektów w języku staroangielskim, została w końcu zdominowana przez dialekt zachodniosaski. Skandynawskie ingerencje doprowadziły do kolejnego rozwoju języka angielskiego. Normańskie wpływy nadały bardziej europejski charakter przeszczepiając słownictwo z romańskiej gałęzi języków europejskich. Język angielski to zlepek wielu źródeł językowych, jego rozwój to długi proces przy udziale niemałej liczby dialektów.

Współczesny alfabet angielski składa się z 26 liter. Pisownia angielska jest bardzo nieregularna, szczególnie w kwestii samogłosek. Najczęściej występującą litera jest „e”, które pojawia się 56 razy częściej niż najrzadziej spotykane „q”.

Język angielski ma ponad 527 użytkowników. Poza Wielką Brytanią, powszechnie używany jest m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii, RPA, Australii i Nowej Zelandii. W ponad 60 krajach jest językiem oficjalnym lub półoficjalnym.

Gramatyka języka angielskiego jest specyficzna i dla początkujących osób skomplikowana. Nieregularność wymowy, nieschematyczność zapisu, a w tym wszystkim spora liczba wyjątków, może zniechęcać do nauki. Brytyjski akcent jest charakterystyczny, co dodatkowo może kłopotać uczniów. Zdecydowanie pomaga wszechobecność angielszczyzny, dzięki czemu ten język nie do końca jest całkowicie obcy i wiele sytuacji sprzyja jego poznawaniu.

Sprawdź: Kiedy wymagane jest tłumaczenie przysięgłe?

Odmiany języka angielskiego – współczesny język angielski

W dzisiejszym świecie istnieją liczne odmiany języka angielskiego. Rozwój angielszczyzny znacząco wpływa na te odmiany. W zależności od terytorium, na które natrafi, potrafi przybierać formy charakterystyczne dla danej kultury, stylu życia czy języka tamtejszego.

Kolonialna historia Wielka Brytanii sprawiła, że język angielski ma wiele terytorialnych standardów i dialektów nieliterackich. Jednak są one na tyle bliskie sobie, na co wpływ ma rozwój handlu, komunikacji, mediów, że pozostają zrozumiałe.

Język angielski różni się nawet w obrębie wysp brytyjskich. Dlatego nie powinno dziwić, że odmiany wyczuwalne są na innych terytoriach. Podział ze względu na odmiany jest szeroki, warto poznać, co odznacza się w każdej z nich.

• British English – brytyjski angielski. Brytyjska odmiana stosowana jest w Anglii. Standardowa wymowa RP (Received Pronunciation) stosowana była do 1960 roku, a wzorowana na wymowie wykształconych Anglików. Później zaczęła pojawiać się tendencja do stosowania dialektów regionalnych, tych które były zrozumiane nawet dla, na co dzień nie stosujących ich, odbiorców. Dziś odmiany ze względu na dialekty dzielą się na trzy grupy: północną, środkową i południowo-zachodnią.
• American English – amerykański angielski. Ta odmiana używana w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Od brytyjskiego różni się wymową, intonacją i akcentem. Amerykanie od zawsze dążyli do wprowadzenia różnic, co miało językowi angielskiemu nadać tożsamości amerykańskiej. Amerykański jest bardziej konserwatywny od brytyjskiego, porównywany do formy używanej w wieku XVII, ery elżbietańskiej Anglii. W amerykańskim wyróżnia się trzy grupy dialektowe: wschodnią, południową i ogólną, czyli General American).
• Canadian English – kanadyjski angielski. Jako była kolonia brytyjska, Kanada stosuje język bardzo zbliżony do brytyjskiego. Poprzez bliskość USA, zaczyna się odczuwać naleciałości amerykańskiego. Świadomi tego Kanadyjczycy starają się dbać o język i nawołują do niezapożyczania z odmiany amerykańskiej.
• Australian English – australijski angielski. Używana w Australii odmiana języka angielskiego, ma cechy brytyjskiego i amerykańskiego. Charakterystyczne jest używanie słownictwa z języka Aborygenów. Głównie do nazw roślin, zwierząt i nazw miejscowych. Nieużywane w codziennym języku, częściej w formalnych sytuacjach lub w literaturze popularnonaukowej.
• Scottish English – szkocki angielski. Czasem odmiana ta traktowana jest jako odrębny język. Wytworzyła się z języka Sasów, uciekających po najeździe normański w 1066 roku, na północ Szkocji. Czerpie zapożyczenia z języków celtyckich. Charakteryzuje się specyficzna wymową i akcentem.
• Welsh English – walijski angielski. Rodzimym językiem Walii był walijski (używany do dziś). Stąd odmiana ta jest bardzo melodyjna w wymowie. Zapożyczenia z walijskiego sprawiają, że akcent odbiega od brytyjskiego.
• Irish English – irlandzki angielski. Dawna łacińska nazwa Irlandii to Hibernia, dlatego język ten nazywany jest także hiberno-angielskim. Ogólnie, pisownia i gramatyka jest taka sama jak w języku brytyjskim. Różnice w słownictwie to wpływ języka irlandzkiego należącego do grupy języka celtyckiego. W Republice Irlandii pierwszeństwo ma właśnie język irlandzki.
• New Zealand English – nowozelandzki angielski. Duże podobieństwo wykazuje do odmiany australijskiej. Wyczuwalne są naleciałości z języka Maorysów, szczególnie przy terminologii opisującej faunę, florę i zjawiska naturalne. Coraz częściej amerykański ingeruje w stosowanie odmiany nowozelandzkiej.
• South African English – południowoafrykański angielski. Gramatyka i ortografia jest niemal identyczna z brytyjską. Sporo barbaryzmów wywodzi się z języka Afrikaans (rodzaj języka holenderskiego ukształtowanego w Afryce).

Przeczytaj: Ponglish, czyli język polsko-angielski

Odmiany języka angielskiego – brytyjskie i amerykańskie różnice w słownictwie

Najpopularniejszymi odmianami języka angielskiego jest brytyjski i amerykański. Amerykanie dążący do nadania własnej tożsamości językowej, sprawili, że powszechnie używa się innych słów do określania przedmiotów, kilka z nich poniżej (polski – brytyjski – amerykański):

• film – film – movie
• sklep – shop – store
• ciasteczko -biscuit – cookie
• opona – tyre – tire
• dżem – jelly -jam
• kran – tap – faucet
• kogut – cock – rooster
• piętro – floor – story
• mieszkanie – flat – apartment
• puszka – tin – can
• parking – car park – parking lot
• autostrada – motorway – highway
• benzyna – petrol – gas / gasoline
• jesień – autumn – fall
• cukierek – sweet – candy

Wiele odmian angielskiego jakimi posługują się mieszkańcy świata i duża liczba zapożyczeń z różnych języków, nadaje uniwersalności temu językowi. Jednocześnie różnice te są na tyle zrozumiałe, że komunikacja w każdej odmianie jest jak najbardziej możliwa.

Kliknij i poznaj: Języki urzędowe w Azji